Ιστορικό Εικονικής Δίκης
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας καλείται να εκδικάσει αίτηση ακύρωσης είκοσι δύο πολιτών κατά του Υπουργού Οικονομικών και του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Η αίτηση εισάγεται στο ΣτΕ με βάση το άρθρο 1 παρ. 1 ν. 3900/2010, καθώς θέτει «ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος που έχει συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων», το οποίο συνίσταται στο κατά πόσο συμβιβάζεται με το Σύνταγμα το άρθρο τρίτο παρ. 6 ν. 3845/2010.
Ειδικότερα, ζητείται η ακύρωση πράξεων περί αναλύσεως αποδοχών, βεβαιώσεων αποδοχών ή αποδείξεων πληρωμής αποδοχών, που αφορούν καθένα από τα είκοσι δύο αιτούντα φυσικά πρόσωπα, κατά το μέρος που με τις πράξεις αυτές φέρεται να περιεκόπησαν οι αποδοχές των προσώπων αυτών κατ’ εφαρμογή της ως άνω διάταξης του ν. 3845/2010.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου, στο πλαίσιο δικαστικού ελέγχου συνταγματικότητας του άρθρου τρίτου παρ. 6 ν. 3845/2010, έκρινε ότι αυτή δεν αντίκειται στο Σύνταγμα. Παρολαυτά, επειδή διαπίστωσε ότι η ως άνω νομοθετική διάταξη συνιστά μέτρο εκτέλεσης της απόφασης 2010/320/ΕΕ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την οποία και πηγάζουν δεσμεύσεις για την Ελληνική Δημοκρατία, έκρινε αναγκαίο να εξετάσει, παρεμπιπτόντως, και τη συμβατότητα της συγκεκριμένης πράξης του παράγωγου ενωσιακού δικαίου με τις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ.
Λόγω δε σοβαρών αμφιβολιών ως προς το κύρος της απόφασης 2010/320/ΕΕ, το ΣτΕ αποφάσισε, κατ’ επίκληση του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, να αναστείλει τη διαδικασία και να αποστείλει δύο προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί το μόνο αρμόδιο δικαστήριο για να ακυρώσει πράξεις του δευτερογενούς ενωσιακού δικαίου. Διατύπωσε δε τα προδικαστικά ερωτήματα ως εξής:
«1. Υπερέβη το Συμβούλιο της ΕΕ την αρμοδιότητά του βάσει των άρθρων 126 παρ. 9 και 136 παρ. 1 περ. α’ ΣΛΕΕ, θεσπίζοντας έναν ιδιαίτερα λεπτομερή κατάλογο μέτρων οικονομικής, φορολογικής, κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής για το ασφαλιστικό τα οποία υποχρεούται να υιοθετήσει ανά τρίμηνο η Ελληνική κυβέρνηση;»
«2. Συμβιβάζεται με το κατοχυρούμενο στο άρθρο 17 παρ. 1 ΧΘΔΕΕ δικαίωμα στην περιουσία, καθώς και με τη θεμελιώδη ενωσιακή αρχή της αναλογικότητας, η οποία γνωρίζει πλέον και ρητή κατοχύρωση στο άρθρο 52 παρ. 1 ΧΘΔΕΕ, διάταξη, όπως εκείνη του άρθρου 2 παρ. 1 περ. στ’ της απόφασης 2010/320/ΕΕ, η οποία προβλέπει ότι η Ελλάδα καλείται να θεσπίσει μέτρα ‘μείωσης των δώρων Πάσχα, Χριστουγέννων και των επιδομάτων αδείας που καταβάλλονται στους δημοσίους υπαλλήλους με στόχο την εξοικονόμηση 1 500 εκατ. ευρώ για ένα πλήρες έτος (1 100 εκατ. ευρώ το 2010)’;»
Το Μνημόνιο ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Φοιτητές/τρια: Στ. Κατσούλης, Ρ. Τσερτσίδου, Μ. Καλαϊντζής, Π. Τερζής).
Πατήστε εδώ για να δείτε τα Υπομνήματα των φοιτητών:
[button size=”medium” link=”http://law-constitution.web.auth.gr/jeanmonnet/files/2013/11/Eikoniki.Diki-Mnimonio.sto_.DEE_.pdf” color=”orange”]Υπομνήματα[/button]
Φωτογραφικό Υλικό
] 
